Leczo z boczniakami

Z moich prywatnych badań terenowych na grupie dalszych i bliższych znajomych wynika, że latem leczo jest najczęściej przygotowywanym obiadem. Ankietowani jako szczególne zalety tej potrawy wymieniają łatwość przygotowania, dostępność składników oraz możliwość dojadania lecza przez kilka następnych dni. Dlatego po przepisach na klasyczne leczo i leczo z ciecierzycą czas na recepturę na leczo z boczniakami, które dzięki podsmażeniu grzybów i dodaniu ich na koniec smakuje bardzo, bardzo dobrze.

W pierwszym przepisie na klasyczne warzywne leczo pisałam o tym, że podstawą udanego lecza jest cierpliwe smażenie warzyw i poczekanie z dodawaniem pomidorów na sam koniec. Dzięki temu, że warzywa smażą się około kwadransa, a gotują tylko kilka minut są bardzo aromatyczne, słodkie i wyraziste. Jeśli do lecza ma się ochotę dorzucić tofu lub ciecierzycę można to zrobić w dowolnym momencie, jednak jeśli macie ochotę na dodatek boczniaków, warto bardzo krótko podsmażyć je na osobnej patelni z dodatkiem sosu sojowego, szczypty trzcinowego cukru oraz pieprzu. A dlaczego?

Grzyby składają się głównie z wody, dlatego należy smażyć je na mocno rozgrzanym tłuszczu, a do tego robić to krótko i nie mieszać ich w trakcie smażenia. Dzięki temu zamykają się i pozostają jędrne oraz soczyste. Dodatkowo skropione w trakcie sosem sojowym i cukrem pokrywają się cudowną, słoną i lekko słodką skorupką, która podkreśla ich strukturę oraz smak. Tak przygotowanego boczniaka możecie zjeść prosto z patelni (uwaga, ankietowani zgłaszali przypadkowe zjedzenie wszystkich boczniaków) i wrzucić na koniec do gotującego się lecza. Dzięki temu leczo jest czymś więcej niż mieszanką warzyw – czuć w nim wiele różnych struktur, smaków i aromatów. A następnego dnia smakuje tak dobrze, że można zaprosić znajomych Węgrów i Węgierki.