Kawy zbożowe

Kawy zbożowe, żołędziowe oraz te z orkiszu to chyba jeden z najbardziej niedocenianych polskich produktów. Są przecież bardzo tanie, łatwo dostępne, zdrowe i sycące, a do tego odpowiednio zaparzone zadowolą nawet najbardziej wybrednych kawoszy.

Kawę zbożową można przygotować na bardzo wiele sposobów – od najprostszego zalewania jej wrzątkiem, przez parzenie w kawiarce, a nawet przygotowując ją w chemeksie. Wspaniale nadaje się do przyrządzenia capuccino, latte, a nawet kawy mrożonej. Wyjątkowo dobrze smakuje z odrobiną przypraw takich jak kardamon, cynamon, imbir, goździki, a delikatniejsze rodzaje także z wanilią. Poniżej opisałam moje cztery ulubione gatunki kaw zbożowych wraz z krótkimi informacjami na temat tego, jak najlepiej je przygotowywać – znajdują się w kolejności motywacyjnej, czyli od najprostszej i najpopularniejszej zbożowej w torebkach, do najmocniejszej kawy żołędziowej.

Kawa zbożowa w torebkach

Czyli nic innego, jak popularny Anatol. To chyba najszybsza i najprostsza w obsłudze kawa zbożowa, wystarczy zalać torebkę wrzątkiem, a po kilku minutach dobrze odcisnąć i dodać ulubione dodatki. Po ten rodzaj kawy dobrze jest sięgnąć, kiedy ma się mało czasu. Nie mylić z Inką, która jest zbożową kawą rozpuszczalną, o nieco gorszej jakości i smaku.

Kawa zbożowa sypana

Najpopularniejszą sypaną kawą zbożową jest stara, poczciwa Kujawianka. Jest też najbardziej uniwersalna i najlepiej sprawdza się w przygotowywaniu capuccino, latte i innych mlecznych kaw. Tradycyjnie przygotowuje się ją wsypując 4 łyżki kawy do 1 litra wrzącej wody, dobrze też jest dodać kawałek laski cynamonu i kilka kropli ulubionego syropu. Po około 5 minutach kawę należy przecedzić przez sitko i rozlać do filiżanek. Ja jednak Kujawiankę parzę w kawiarce, zwanej też mokką – napełniam dolną część kawiarki wodą, a sitko na kawę wypełniam prawie po brzegi kawą zbożową, dodaję też szczyptę cynamonu, kardamonu i brązowego cukru. Jeśli macie pod ręką karob, to dodajcie łyżeczkę razem z przyprawami do sitka na kawę, dzięki temu gotowy napój będzie miał słodki, lekko melassowy posmak. Jeśli macie w domu alternatywne przyrządy do parzenia kawy, takie jak chemex albo aeropress, nie wahajcie się spróbować przyrządzić w nich kawę zbożową.

Kawa orkiszowa

Napar z palonego orkiszu doceniła już w Średniowieczu Hildegarda z Bingen, jedna z moich ulubionych kobiet w historii kuchni. Kawa orkiszowa ma nieco wyraźniejszy aromat od tej zbożowej, jest też nieco bardziej gorzka i przyjemnie pachnie palonymi ziarnami. Równie dobrze co zbożowa nadaje się do przygotowania kaw z dodatkiem mleka, mi najbardziej smakuje jako capuccino z mlekiem owsianym. Podobnie jak Kujawiankę tradycyjnie przygotowuje się ją gotując, a następnie przecedza i pije, jednak ja parzę ją niemal wyłącznie w kawiarce. Spróbujcie dodać do niej cynamon i imbir, wanilię lub kardamon oraz szczyptę soli morskiej – sól przyjemnie łagodzi jej gorycz, ma wtedy głęboki, ale delikatny smak.

Kawa żołędziowa

Prawdziwa siekiera, stworzona dla miłośników espresso i małej czarnej. Świetnie sprawdza się na chłodne poranki przed wyjściem do pracy, ponieważ najlepiej ze wszystkich czterech syci i wzmacnia organizm. Można ją przygotować zalewając wrzątkiem, można też zagotować ją w tygielku albo zaparzyć w kawiarce, należy jednak pamiętać, aby nie dodawać jej za dużo, bo jest naprawdę mocna. Najchętniej piję ją czarną lub z łyżką spienionego mleka sojowego albo owsianego. Dobrze smakuje ze szczyptą goździków i kardamonu oraz z bardzo słodkim syropem z daktyli, syropem klonowym lub melassą.